Talige diversiteit in het onderwijs

De stijgende instroom van leerlingen met een migratieachtergrond is nu meer dan ooit een feit. Scholen met een groot aantal leerlingen die het Nederlands niet als thuistaal hebben, zijn geen uitzondering meer. Er wordt vrij algemeen aanvaard dat dit een probleem vormt. Het publiek debat wordt gekenmerkt door polarisering: de moeilijkheden die deze leerlingen ervaren op school worden toegeschreven aan hun gebrekkige kennis van de schooltaal en als oplossing wordt een strikt eentalig beleid voorgeschreven binnen de klas en school. Het bannen van de thuistaal in alle situaties binnen de school wordt immers als de beste methode gezien om het Nederlands snel en efficiënt te verwerven. Dit Standpunt stelt een genuanceerder discours voor dat steunt op een realistische, op empirie gebaseerde analyse. Enerzijds wordt het belang van het sociaal economisch statuut als verklarende factor van de onderwijsachterstand ernstig onderschat. Anderzijds wordt gepleit voor het maximaal benutten van het taalrepertoire van alle kinderen. Dit Standpunt stelt dat 'functioneel meertalig leren' een meer humane aanpak is die het taalleerproces versterkt alsook het welbevinden en de betrokkenheid van de leerling. Leerkrachten staan voor een grote uitdaging waarin we hen moeten ondersteunen met de nodige aandacht voor opleiding en begeleiding om op strategische wijze meertalige momenten in te bouwen in het klasgebeuren.